SÖZÜN DÜZÜ

Men hemişe ad günümde bir hesabat xarakterli yazı yazıram... Bu günde yazmağı düşünürdüm.... Nuh Gönültaş`ın bu yazısını oxudum. Tevafuk oldu... Fuad qardaşım demiş:``Menim heranım tevafuqdur.`` Tebii ki, acziyyetime binaen... Bu yazı mene; hisslerime tercüman oldu... Ona göre de Siz degerli dostlarimla paylaşmaq qerarına geldim bu yazını....... Bir gün oxuyanlar bu günümde hansı hissleri kecirdiyimi bilerler insallah...


İnanıram ki, her kes yaşayır benzer hissleri...

Akif İslamzadenin oxuduğu eski bir parça var: "Herşey gözeldir heyatta, Sen bu gözelliyi anlaya duya"....

Beli, ezizlerim... "Herşey ya bizzat ya da neticeleri etibariyle gözeldir" deyir Zamanın Bediisi.... Ya bizzat ya da neticeleri etibariyle.... Heyatta bu gözellikleri gören yэni, neticelerin arxasındaki eli gören olma dileyiyle.....



Ömür denilen şey...

İnsan yaşlandıkça, vücut hatları yuvarlaklaştığı gibi fikir ve düşüncelerindeki sivrilikler de zamanla yuvarlaklaşıyor.İnsan kırk yaşını geçince hayata daha bir sükunet içinde ve anlamaya çalışarak baktığı için olacak daha pozitif sonuçlara varıyor!Negatif limanlardan pozitif sulara yelken açıyor.Oysa gençlik öyle mi?Gençlik pek bir acelecidir ve hissidir.Her şeyin hemen olmasını ister.Bütün dünyayı kendisine amade sanır.Kendisinin vazgeçilmez olduğunu düşünür.Oysa dünyada vazgeçilmezlik diye bir şey yoktur. Fransızların "Paris mezarlığı" diye başlayan sözü gerçektir: Bütün mezarlıklar kendisini vazgeçilmez sanan insanlarla doludur.Evrenin temel kanunlarındandır tedricilik.Her şey yavaş yavaş, azar azar, belli bir süre içinde gerçekleşir.Tezcanlılık denilen şey sadece bir gençlik arzusudur!Sabır ise güzeldir.Bugün istediği şeyin bir an önce olmasını isteyen, aceleci, bir o kadar da heyecanlı gençlerle karşılaştığımda onlara "Siz benim 15-20 yıl önceki halimsiniz" diyorum.Biraz şımarık, biraz küçük dağları ben yarattım havasında, biraz da acziyetinin farkında olmayan bir acuze gibi...Gençliğin yerini yaşlılık aldıkça Yunus gibi söyleniyor insan. Sanki Yunus bu sözü bütün insanlık için söylemiş:
Geldi geçti ömrüm benim
Şol yel esip geçmiş gibi
Hele bana şöyle gelir
Şol göz yumup açmış gibi.

20 ile 30 arasını hatırlıyorum. İyi dostlar arasında geçti. 30'undan sonra biraz kendi başıma kaldım. Büyüyor ya insan... "Ben" demeye başlıyor. 30'dan 40'a nasıl geldim, aradaki on yıl nasıl geçti, ciddi söylüyorum pek bir şey anlamadım.Herkese mi böyle oluyor bilmiyorum. Hayatın bazı zamanları hızlı akıyor. Zamanın izafiliği içinde hayatımızın izafiliği midir nedir bu, anlamıyorum!Anladığım ve öğrendiğim şu, dünya sadece üzerinde yaşadığımız yer küresi değildir.Şu yaşadığımız hayat, varolan şu dünya bundan başka hayatların ve dünyaların varlığına delildir.Bu anlamda bu dünya ahiretin mukabili ve önceki durağı olmalıdır.İnsanları kendine bağlayan, başlarını döndüren ve bir kısmına yaratılış amaçlarını unutturan bir dünya...Ve tabii kişinin ölümü kendi kıyametidir.Öleceğiz ve kıyametimiz kopmuş olacak:

Ağaç ata bindirirler
Kabirden yana gönderirler
Yer altına indirirler
Kimseye ayrı-gayrı görmez ola...

Sonra... Sonrası da Derviş Yunus'dan:

O gözler ve o kaşlar
O inci gibi dişler
O tenler ve saçlar
Yılan çıyan içinde
Bütünüyle çürümüş eller
O dudak ve o diller
O sevgili oğullar
Kalmış toprak içinde...
Anmaz mısın sen şol günü cümle alem üryan ola
Ne ata oğula baka ne kardaştan derman ola
Dağlar yerinden ayrıla heybetinden gök yarıla
Yıldızın bendi kırıla yere düşe perran ola
Yunus seninki bu sözün kan yaş ile doldu gözün
Ol hazrete tuta yüzün yine derman andan ola..

Yazar E-Posta: ngonultas@bugun.com.trHaber Tarihi: 20 Temmuz 2008

EZİZLERİM..... HAMINIZA BU MENALARI İDRAK ETMİŞ MENALI BİR ÖMÜR ARZU EDİREM.........
QARDAŞINIZ MEZAHİR....