Bəzən insanın içinə dolur, hiss etdirilir sanki yaşayacaqları..... Zamanın Bədiisi de yazdığı Eddai`sində "Yıxılmış bir məzarım ki başında...." deyə xəbər verirdi O Qədərin ədalətini, bəşərin zülmünü......
"Ölçü daşı"ndakı bu dəfəki mövzumuz sevməklə əlaqəlidir. Bütün şairlər, bəstəkarlar, şou-biznes sevməkdən bəhs edir. O halda biz niyə etməyək? Ümumiyyətlə sevmək necə olmalıdır? Həqiqi sevgi nədir? Bunun ölçüsü varmı?
Hərşeydə olduğu kimi, SEVGİDƏ DƏ ÖLÇÜLÜ OLMAQ ARZUSU İLƏ....
Qiymətli Qardaşımız;
Mühüm bir sual: Deyirsiniz ki: "Məhəbbət ixtiyari deyil. Həm, fitri ehtiyaca görə, ləzz'tli təamları və meyvələri sevərəm. Ata və ana və övladlarımı sevərəm. Həyat yoldaşımı sevərəm. Dost və tanışlarımı sevərəm. Peyğəmbərləri və vəliləri sevərəm. Həyatımı, gəncliyimi sevərəm. Baharı və gözəl şeyləri və dünyanı sevərəm. Necə bunları sevməyəcəyəm? Necə bütün bu Məhəbbətləri Cənab-ı Haqqın şəxs və sifət və əsmasına verə bilərəm? Bu nə deməkdir?"
BİRİNCİ NÖQTƏ
Məhəbbət əslində ixtiyari deyil. Lakin, ixtiyar ilə, məhəbbətin üzü bir məhbubtan digər bir məhbuba dönə bilər. Məsələn, bir məhbubun çirkinliyini göstərməklə, və yaxud əsl layiq-ı Məhəbbət olan digər bir məhbuba pərdə və ya güzgü olduğunu göstərməklə, məhəbbətin üzü məcazi məhbubtan həqiqi məhbuba çevrilə bilər.
İKİNCİ NÖQTƏ
Dediyin sevdiklərini sevmə demirik. Bəlkə onları Cənab-ı Haqqın hesabına və Onun Məhəbbəti adına sev deyərik.
Məsələn, ləzzətli təamları, gözəl meyvələri, Cənab-ı Haqqın lütfkarlığı və o Rəhman-ı Rəhmin hədiyyəsi cəhətində sevmək, Rəhman və Münüm adlarını sevməkdir; həm mənəvi bir şükrdür. Bu Məhəbbət tək nəfs hesabına olmadığını və Rəhman adına olduğunu göstərən, qanun dairəsində qənaətkaranə qazanmaq və mütəfəkkiranə, mütəşəkkiranə yeməkdir.
Həm ata və ananı şəfqətlə təchiz edən və səni onların mərhəmətli əlləriylə tərbiyə etdirən hikmət və rəhmət hesabına onlara hörmət və Məhəbbət, Cənab-ı Haqqın Məhəbbətinə aiddir. O məhəbbət və hörmət, şəfqət, Allah üçün olduğunun əlaməti budur ki: Onlarqocaldıqları və sənə heç bir faydaları qalmadığı və səni zəhmət və məşəqqətə atdıqları zaman, daha çox məhəbbət və mərhəmət və şəfqət etməkdir.
Həm Həyat yoldaşını, rəhmət-i İlahiyyənin təmiz, lətif bir hədiyyəsi olduğu cəhətiylə sev və məhəbbət et. Lakin tez pozulan hüsn-ü surətinə (xarici gözəlliyinə) məhəbbətini bağlama. Bəlkə qadının ən cazibedar, ən şirin gözəlliyi, qadınlığa məxsus bir lətafət və nəzakət içindəki hüsn-ü siretidir.(daxili gözəlliyidir. Və ən qiymətdar və ən şirin camalı isə, ülvi, ciddi, səmimi, nurani şəfqətidir. Bu camal-i şəfqət və hüsn-ü siret (daxili gözəllik), axır həyata qədər davam edər, çoxlaşar. Və o zəifə, lətifə məxluqun hüquq-u hörməti o Məhəbbətlə mühafizə edilər. Yoxsa, hüsn-ü surətin zəvalı (bitməsi) ilə, ən möhtac olduğu bir zamanda biçarə haqqını itirər.
Xülasə: Dünyanı və ondakı məxluqatı hərfi mənası ilə sev; ad mənası ilə sevmə. "Nə qədər gözəl yaradılmış" de. "Nə qədər gözəldir" dəmə. Və ürəyin daxilinə, başqa məhəbbətlərin girməsinə meydan vermə. Çünki, ürəyin daxili şahid-i Səməddir və Ona məxsusdur.
"Allahım, bizə sevgini və bizi Sənə yaxınlaşdıracaq şeylərin sevgisini nəsib et. " de. Beləcə, bütün saydığımız məhəbbətlər, əgər bu surətlə olsa, həm əzabsız bir ləzzət verər, həm bir cəhətdə zavalsız (sonsuz) bir vüsaldır (qovuşmadır). Həm Məhəbbət-i İlahiyyəni çoxlaşdırar. Həm qanuni bir Məhəbbətdir. Həm eyni-ləzzət bir şükrdür. Həm eyni-məhəbbət bir təfəkkürdür.
Kriz hardan çıxdı?
Bildiyiniz kimi son dövrün ən məşhur, ən qaynar mövzusu kriz, yaxud böhrandır. Elə mən də bunu nəzərə alıb bu mövzuda yazmaq istədim. Ancaq krizin nə olduğu, nə zaman başlayıb nə zaman bitəcəyi, bunun iqtisadi cəhətini deyil elə kriz və ya böhran sözünün özünü yazacam. Sözün düzü bu dəfə hansıdı görəsən? Kriz yoxsa böhran?
Magistr dərslərimizdə də dünyanın hər yerində olduğu kimi krizdən/böhrandan danışırıq arasıra. Maliyyə Menecmenti dərsimizdə də yenə krizdən/böhrandan danışmağa başladıq. Hər kəs bir fikir söylədi, elə mən də. Burda sizinlə də fikrimi paylaşım. İqtisadi olaraq krizin nə olduğunu hamımız bilirik, amma mən məsələyə başqa tərəfdən baxıram. Məncə kriz qlobalizm, terror, armageddon sözlərini çıxaranların işidir. Yəni burda spontan, avtomatik bir prossesdən danışmıram. Konkret olaraq krizi əmələ gətirənlər var məncə. Hal-hazırda bütün dünyada krizdən danışılır. Hətta orta məktəbi tam bitirməyən, canımdan çox sevdiyim nənəmdən də soruşsam KRİZ haqqında bir iki kəlimə deyər. :)
Qayıdıram fikrimə… Mənə görə sözün düzü odur ki, bu krizdə marağı olanlar konkret bu krizi ortaya çıxarıblar. Kriz başlamazdan əvvəl CRYSIS (Kriz) oyunu çıxdı bazara. Məncə bu da bir işarəydi. Rusiya və Gürcüstan müharibəsi, Amerika prezident seçkiləri və s. Bütün önəmli hadisələr bu ərəfədə oldu. Bunlardanmı əmələ gəldi kriz? Məncə bu krizin gələcəyinə dair işarələr idi.
Mən “kriz”i seçirəm…
Yazımın əsas məqsədi isə bu deyil. Məni qıcıqlandıran kriz də deyil. Mən nə edirəm edim, bu kriz davam edəcək. Sadəcə dua və Allahıma ilticadan başqa əlimdən heç nə gəlməz. Məni bu yazını yazmağa vadar edən söz seçimi etməkdir. Ay millət, kriz deyək yoxsa böhran? :)
Bütün gün televizorda, radioda, qəzetlərdə, rəsmi ədəbiyyatda BÖHRAN deyilir. Amma məncə elə kriz desək daha yaxşıdır. Çünki dünya terror deyir. Bunun axtarsaq bizim dildə də qarşılığı var. Amma terror deyirik. Qlobal sözünün də bizim dildə qarşılığı var. Amma hamı, bütün dünya qlobal deyir. Elə kriz də eynilə işlədilir cəmiyyətdə. Bəs niyə böhran? Bir dəfəlik dəyişin bu sözü edək böhran, hamının canı qurtarsın. Onsuz da bir müddət sonra hamı KRİZ deyəcək. Çünki bunu istəyənlər əvvəllər də buna nail olub.